نوار عصب و عضله چه کاربردهایی دارد و چگونه انجام می‌شود؟

مطالعات هدایت عصب آزمایش‌های الکتریکی هستند که در آن اعصاب در چندین نقطه تحریک می‌شوند. این کار معمولاً روی دست‌ها یا پاها انجام می‌شود. از الکترودهای سطحی (دیسک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های فلزی نازک کوچک) برای رساندن و تشخیص شوک‌های الکتریکی استفاده می‌شود.

قدرت شوک و سرعت حرکت از جمله نمونه‌‌های قابل اندازه گیری است. EMG اغلب همزمان انجام می‌شود و روشی برای ثبت فعالیت الکتریکی تولید شده توسط عضلات است.

نوار عصب و عضله چیست؟

الکترومیوگرافی (EMG) واکنش عضله به شوک یا فعالیت الکتریکی ناشی از واکنش شما به تحریک عصبی را در عضله شما اندازه گیری می‌کند. این آزمایش برای کمک به یافتن مشکلات عصبی و عضلانی استفاده می‌شود.

در طول آزمایش، پزشک شما یک سوزن کوچک که الکترود نیز نامیده می‌شود‌ را از طریق پوست شما در عضله شما قرار می‌دهد. سپس فعالیت الکتریکی گرفته شده توسط الکترودها به صورت امواج بر روی مانیتور نمایش داده می‌شود. سپس برای شنیدن صدای این فعالیت‌ها از تقویت کننده صوتی استفاده می‌شود. اغلب، چندین عضله به طور هم زمان آزمایش می‌شوند. تعداد و محل قرارگیری عضلات به نظر پزشک بستگی دارد.

EMG فعالیت الکتریکی عضله شما را در هنگام استراحت، انقباض جزئی و انقباض شدید اندازه گیری می‌کند. بافت عضلانی به طور معمول در هنگام استراحت سیگنال‌های الکتریکی ایجاد نمی‌کند. هنگامی که یک الکترود در عضلات قرار می‌گیرد، یک دوره فعالیت کوتاه مدت قابل مشاهده است. اما پس از آن، هیچ سیگنالی نباید وجود داشته باشد.

بعد از قرار دادن الکترود، ممکن است از شما خواسته شود که عضله خود را منقبض کنید، مثلاً با بلند کردن یا خم کردن پای خود این کار را انجام دهید. پتانسیل عملیاتی یا همان اندازه و شکل موج که بر روی مانیتور ایجاد می‌شود، اطلاعاتی در مورد چگونگی پاسخ عضله به تحریک عصبی می‌دهد. همانطور که عضله خود را با قدرت بیشتری منقبض می‌کنید، فیبرهای عضلانی بیشتری نیز فعال می‌شوند و عملکرد بیشتری دارند.

یک عضله سالم در هنگام استراحت هیچگونه فعالیت الکتریکی از خود نشان نخواهد داد به این معنی که هیچ نشانه‌ای از فعالیت بالقوه وجود نخواهد داشت وتنها در صورت انقباض آن را نشان می‌دهد. اما اگر عضله شما آسیب دیده باشد یا ورودی عصب‌ها را از دست داده باشد، ممکن است در هنگام استراحت فعالیت الکتریکی غیرطبیعی داشته باشد. هنگامی که منقبض می‌شود، فعالیت الکتریکی آن ممکن است الگوهای غیرطبیعی ایجاد کند.

یک نتیجه غیرطبیعی EMG ممکن است نشانه‌ای از یک اختلال عضلانی یا عصبی باشد، مانند:

• پلی میوزیت: این یک بیماری عضلانی التهابی است که باعث کاهش قدرت عضله می‌شود.
• دیستروفی عضلانی: این یک بیماری ژنتیکی مزمن است که به آرامی عملکرد عضلات را مختل می‌کند.
• میاستنی گراویس: این یک اختلال ژنتیکی یا ایمنی است که در نقطه اتصال عصب با عضله رخ می‌دهد.
• عضلات میوتونیک (سفت)
• آسیب یا بیماری عصب حرکتی: مانند آنچه در بیماری عصب دیده می‌شود.
• عصب باریکش (عصب تحت فشار): مانند سندرم تونل کارپال یا عصب باریکش در ستون فقرات (رادیکولوپاتی)

یک آزمایش مرتبط که اغلب انجام می‌شود، مطالعه هدایت عصب (NCS) است. NCV سرعت هدایت یک شوک الکتریکی را از طریق یک عصب اندازه گیری می‌کند. NCV می‌تواند تعیین کند که آیا اعصاب شما آسیب دیده است یا خیر. این کار اغلب همزمان با EMG انجام می‌شود. هر دو آزمایش به یافتن بیماری‌هایی که به اعصاب و عضلات آسیب می‌رسانند کمک می‌کند.

کاربرد نوار عصب و عضله چیست؟

EMG همراه باً NCS برای تشخیص مشکلات عضلانی و مشکلات عصبی استفاده می‌شود. 

بهتر است این دو آزمایش همزمان استفاده شوند. این آزمایشات با هم می‌توانند اختلالات اعصاب، عضلات یا هر دو را تشخیص دهند.

EMG علت علائمی مانند ضعف عضلانی، تغییر شکل، سفتی و جمع شدگی عضلات را ممکن است نشان دهد.  

EMG برای آزمایش بسیاری از مشکلات از جمله موارد زیر استفاده می‌شود:

• مشکلات حرکتی، مانند کشیدن عضلات بصورت غیرارادی
• فشرده‌سازی یا آسیب عصبی، مانند سندروم تونل کارپ
• آسیب ریشه عصب، مانند سیاتیک
• تحلیل رفتن عضلات، مانند دیستروفی عضلانی

پزشک شما ممکن است دلایل دیگری نیز برای استفاده از EMG داشته باشد. 

چگونه آماده شوم؟ 

از ارائه دهنده خدمات بهداشتی خود بخواهید که به شما بگوید قبل از آزمایش باید چه کارهایی انجام دهید. در زیر لیستی از مراحل متداول که ممکن است از شما خواسته شود ارائه شده است:

• پزشک آزمایش را برای شما توضیح می‌دهد و می‌توانید راجع به آن سوال کنید.
• از شما خواسته می‌شود فرم رضایت ‌نامه‌ای را امضا کنید که اجازه انجام آزمایش را به شما می‌دهد. فرم را با دقت بخوانید و اگر مسئله ای روشن نیست سوال کنید.
• معمولاً قبل از آزمایش نیازی نیست که ناشتا باشید. در بعضی موارد، مصرف سیگار و نوشیدنی‌های کافئین‌دار مانند قهوه، چای و کولا ممکن است 2 تا 3 ساعت قبل از آزمایش محدود شود.
• تمام داروهای تجویز شده، بدون نسخه و مکمل های گیاهی را که مصرف می‌کنید به پزشک خود اطلاع دهید.
• اگر ضربان ساز قلب دارید به پزشک خود اطلاع دهید.
• لباس هایی بپوشید که اجازه دسترسی به منطقه مورد نظر جهت آزمایش را می‌دهد یا به راحتی از تن در می‌آید.
• استفاده از لوسیون یا روغن روی پوست خود را برای چند روز قبل از آزمایش متوقف کنید، یا حداقل در روز آزمایش استفاده از آن را قطع کنید.
• قبل از آزمایش ممکن است داروی آرامبخش یا مسکن تجویز شود. در این صورت، ممکن است لازم باشد شخصی پس از آن شما را به خانه برساند.
• بر اساس مشکل سلامتی شما، پزشک شما ممکن است سایر آماده سازی‌های خاص را درخواست کند.

روش 

EMG ممکن است به صورت سرپایی یا به عنوان بخشی از بستری شما در بیمارستان انجام شود. ممکن است براساس بیماری شما اقدامات پزشک شما متفاوت باشد. با پزشک خود در مورد آنچه در طول آزمایش خود تجربه خواهید کرد صحبت کنید.

EMG توسط یک پزشک متخصص در زمینه اختلالات عصبی انجام می‌شود که غالباً یک متخصص مغز و اعصاب یا پزشک متخصص اطفال است.

EMG اغلب بلافاصله پس از مطالعه هدایت عصب انجام می‌شود. به طور کلی، آزمایش EMG این روند را دنبال می‌کند:

• از شما خواسته می‌شود هرگونه لباس، جواهرات، گیره‌های مو، عینک، سمعک یا سایر اشیای فلزی را که ممکن است در آزمایش تداخل ایجاد کند را بردارید.
• اگر از شما بخواهند لباس را در آورید، لباس مخصوص جراحی به شما می‌دهند.
• از شما خواسته می‌شود برای آزمایش بنشینید یا دراز بکشید.
• یک متخصص مغز و اعصاب عضله‌های مورد نظر را پیدا می کند.
• پوست با محلول ضدعفونی کننده تمیز می‌شود. بعد، یک سوزن ظریف و استریل درون عضله قرار می‌گیرد. یک صفحه فلزی زیر شما قرار می‌گیرد.
• ممکن است به چندین سوزن برای آزمایش نیاز باشد. با قرار دادن الکترود ممکن است درد جزئی داشته باشید. اما اغلب بدون درد است.
• اگر آزمایش دردناک است، به معاینه کننده خود بگویید زیرا می‌تواند در نتایج تداخل ایجاد کند.
• از شما خواسته می‌شود که عضلات خود را شل کنید و سپس انقباضات عضلانی جزئی یا با تمام قدرت انجام دهید.
• فعالیت الکتریکی عضله شما اندازه گیری شده و روی مانیتور نمایش داده می‌شود. همچنین ممکن است از یک تقویت کننده صوتی استفاده شود تا بتوان هم ظاهر و هم صدای پتانسیل‌های الکتریکی را بررسی کرد. اگر ضبط کننده به یک تقویت کننده صوتی متصل باشد، هنگام انقباض عضله ممکن است صدایی مانند تگرگ در سقف بشنوید.

بعد از آزمون چه اتفاقی می افتد؟ 

پس از آزمایش، الکترودها برداشته می‌شوند. ممکن است داروی مسکن به شما داده شود. کمپرس گرم ممکن است بلافاصله بعد از آزمایش بر روی ناحیه آسیب دیده قرار گیرد.

مقداری از درد عضلات ممکن است بعد از آزمایش حدود یک روز طول بکشد. در صورت مشاهده علائم در محل‌های قراردادن سوزن، به پزشک خود اطلاع دهید.