چون نوزادان در مدتی که در رحم مادر هستند، در موقعیتی فشرده قرار دارند، غالباً با زانوی پرانتزی به دنیا می‌آیند. منظور از پای پرانتزی این است که زانوها انحنایی رو به بیرون دارند و در نتیجه فضایی وسیع بین زانوها ایجاد میشود. بدشکلی پای پرانتزی نوپایان به طور عادی تا دو سالگی از بین می‌رود. اگر مشکل زانوی پرانتزی پس از دو سالگی همچنان وجود داشته‌باشد، از روش‌هایی مانند بستن آتل، گچ گرفتن، بستن زانوبند (بریس) و جراحی برای درمان پای پرانتزی استفاده میشود. چنانچه ناهنجاری زانوی پرانتزی در دوران کودکی تشخیص داده نشود، ممکن است ناهنجاری به آرتریت و عارضه‌های دردناک دیگر تبدیل شود. به افرادی که زانوهایشان پرانتزی است، غالباً پاپرانتزی گفته میشود. درمان پای پرانتزی با هدف اصلاح عدم هم‌ترازی پا، متوقف ساختن پیشرفت بیماری و پیشگیری از عود بدشکلی مورد انتظار پس از درمان انجام میشود. جراحی یکی از روش‌های درمان پای پرانتزی است که البته بدون عوارض نیست. روش‌های غیرجراحی و غیرتهاجمی می‌تواند جایگزین مناسبی برای جراحی پای پرانتزی باشد.
دلایل پای پرانتزی
بدشکلی پای پرانتزی به چند دلیل به وجود می‌آید. در این بخش با علل احتمالی سندرم پای پرانتزی آشنا می‌شوید.
بیماری بلانت
استخوان ساق پای کودک در نتیجه ابتلا به بیماری بلانت یا تیبیا وارا، به طور غیرعادی و با انحنایی در زیر زانوها رشد می‌کند. وقتی کودک شروع به راه رفتن می‌کند، حالت پرانتزی پاها شدیدتر میشود. این بدشکلی گاهی از همان سن پایین قابل مشاهده است، اما در بعضی موارد علائم تا رسیدن به دوران نوجوانی قابل توجه نمی‌باشد. پای پرانتزی به مرور زمان به بروز مشکلات مفصلی در زانوها دامن می‌زند. بیماری بلانت در بانوان، دورگه‌های آفریقایی ـ آمریکایی و کودکان چاق شایع‌تر است. همچنین کودکانی که راه رفتن را زود شروع می‌کنند، بیشتر در معرض خطر هستند؛ انتظار می‌رود که کودک راه رفتن را در بازه سنی 11 ـ 14 ماه شروع کند.
راشیتیسم
راشیتیسم نوعی بیماری استخوانی ناشی از کمبود کلسیم، فسفر یا ویتامینD است، وجود تمام این مواد برای رشد استخوان‌های قوی لازم است. چون بسیاری از محصولات خوراکی با ویتامینD غنی میشود، راشیتیسم بیماری نادری در کشورهای توسعه‌یافته است. البته مشکلات ژنتیکی که جذب مناسب ویتامینD را متوقف می‌کند، نیز می‌تواند محرک نرمی استخوان باشد.
بیماری پاژه
این بیمای متابولیک به روشی نامطلوب بر چگونگی شکستن و بازسازی استخوان‌ها اثر می‌گذارد. در نتیجه استخوان بازسازی‌شده به اندازه کافی قوی نیست. بیماری پاژه به مرور زمان باعث پرانتزی شدن پاها و ابتلا به دیگر مشکلات مفصلی میشود. بیماری پاژه در سالمندان شایع‌تر است و در صورت تشخیص زودهنگام بیماری میتوان آن را با موفقیت درمان کرد.
کوتولگی
شایع‌ترین نوع کوتولگی پیامد ابتلا به عارضه‌ای به نام آکندروپلازی است. آکندروپلازی نوعی اختلال در رشد استخوان است که به مرور زمان باعث پرانتزی شدن پاها میشود.
دلایل دیگر پای پرانتزی
موارد زیر می‌تواند علت پای پرانتزی باشد:
- شکستگی استخوانی که به خوبی جوش نخورده باشد.
- رشد غیرعادی استخوان‌ها یا دیسپلازی استخوان
- مسمومیت با سرب
- مسمومیت با فلوراید
- عفونت یا آسیب‌دیدگی زانو.
تشخیص پای پرانتزی
تشخیص دادن پای پرانتزی ساده است، البته پزشک می‌تواند شدت عارضه و بیماری زمینه‌ای دامن‌زننده به این بدشکلی را تعیین کند. پزشک پای بیمار را در جلسه معاینه اندازه‌گیری می‌کند و روش راه رفتن بیمار را بررسی می‌کند. همچنین پزشک دستور می‌دهد که رادیوگرافی یا دیگر آزمایش‌های تصویربرداری برای مشخص شدن ناهنجاری‌های استخوانی در پاها و زانوها انجام شود. همچنین پزشک دستور آزمایش خون می‌دهد تا مشخص شود که آیا پای پرانتزی پیامد ابتلا به عارضه‌های دیگری مانند راشیتیسم یا پاژه هست یا خیر.
درمان پای پرانتزی
پزشکان غالباً میتوانند پای پرانتزی را از طریق معاینه بالینی تشخیص بدهند. گاهی اوقات از روش‌های تصویربرداری مانند رادیوگرافی یا آزمایش خون برای تشخیص افتراقی و رد احتمال ابتلا به بیماری‌هایی زمینه‌ای کمک گرفته میشود که ممکن است علت پای پرانتزی باشند. پزشک غالباً هم‌ترازی «عادی» پاها را بررسی می‌کند. بازه مشخصی برای هم‌ترازی عادی وجود دارد، بنابراین اگر اندازه پاهای بیمار در این بازه عادی نباشد، پزشک ناهنجاری پای پرانتزی را تشخیص می‌دهد. پس از آن‌که پزشک پای پرانتزی را تشخیص داد، روش مناسب را برای درمان پای پرانتزی با توجه به علت بروز بدشکلی توصیه می‌کند. اگر پاها به طور طبیعی پرانتزی باشند، احتمالاً پزشک درمان فوری را توصیه نمی‌کند، در عوض بیمار را تحت نظر می‌گیرد و وضعیت پاها را هر شش ماه یک‌بار بررسی می‌کند تا ببیند که آیا نشانه‌های بهبود ظاهر شده است یا خیر.
اگر بیماری بلانت یا راشیتیسم علت پای پرانتزی باشد، عارضه به مرور زمان در عوض بهبود یافتن، تشدید خواهد شد. در این صورت پزشک درمان‌های زیر را توصیه می‌کند:
- بستن زانوبند (بریس)
- تجویز دارو برای درمان راشیتیسم
- اصلاح بدشکلی با جراحی
آمادگی قبل از جراحی پای پرانتزی
چون سیگار کشیدن اثری منفی بر جوش خوردن شکستگی دارد، از بیماران خواسته میشود که استعمال دخانیات را هر چه سریع‌تر، ترجیحاً از سه ماه قبل از جراحی ترک کنند. پزشک ارزیابی کاملی را از وضعیت سلامتی بیمار قبل از عمل انجام می‌دهد تا وضعیت سلامت عمومی بیمار و توانایی حرکتی‌اش را تعیین کند. پزشک ورزش‌هایی را که بیمار باید قبل و بعد از جراحی انجام بدهد و برنامه مدیریت درد را قبل از عمل به تفصیل برای بیمار توضیح می‌دهد. چون دوران نقاهت پس از جراحی بسیار مهم است، پزشک درباره شرایط خانه در جلسه مشاوره با بیمار صحبت می‌کند تا توصیه‌های لازم را درباره مرتب کردن خانه و تهیه وسایل ضروری انجام دهد؛ به‌این‌ترتیب وقتی بیمار از بیمارستان مرخص میشود، به محیطی ایمن و راحت برمی‌گردد.
زمان‌بندی‌ها و نکات مهم پیش از روز جراحی به بیمار اطلاع داده میشود؛ در کل از نیمه‌شب قبل از جراحی تا ساعت 5 صبح نباید چیزی بخورید و می‌توانید فقط کمی آب بنوشید. متخصص بیهوشی در بخش به بالینتان می‌آید و درباره عمل توضیح می‌دهد. تیم جراحی به تمام سؤالاتتان پاسخ می‌دهد و پاها را قبل از منتقل شدن به اتاق عمل علامت‌گذاری می‌کند.
جراحی پای پرانتزی
نوجوانان سالم 16 سال به بالا و بزرگسالان سالم کمتر از 60 سال متقاضیان خوبی برای جراحی اصلاح زانوی پرانتزی هستند. جراحی نوجوانان کوچک‌تری که هنوز به سرعت در حال رشداند، بهتر است به تأخیر انداخته شود تا از بروز عوارض احتمالی جلوگیری شود. اصلاح زانوی پرانتزی باید توسط جراح ارتوپدی انجام شود که آموزش‌های ویژه‌ای در زمینه جراحی اصلاح زانوی پرانتزی دیده است. جراح برش کوچکی را روی پوست ایجاد می‌کند و بخشی از استخوان را می‌برد. جراح ارتوپد میله‌ای داخلی را پس از صاف کردن استخوان، جای‌گذاری می‌کند یا دستگاهی خارجی به نام تثبیتکننده (فیکساتور) خارجی را می‌بندد. فیکساتور خارجی شبیه داربستی است که بیرون پا بسته میشود. فیکساتور به صاف نگه داشتن پا و حمایت از آن در مدت زمان جوش خوردن استخوان‌ها کمک می‌کند.
بازداری موقت همی ـ اپی‌فیزیودز (رشد هدایت‌شده)
صفحه‌های رشدی در انتهای استخوان‌های بلند وجود دارند که مسئول افزایش طول استخوان‌ها در زمان رشد کودک هستند. اگر فرایند رشد در یک سمت صفحه رشد آهسته شود، پای پرانتزی به تدریج هم‌گام با رشد کودک اصلاح میشود. این عمل از طریق وصل کردن یک پلاک کوچک و دو پیچ به صفحه رشد انجام میشود. رشد هدایت‌شده عمل ساده‌ای است که خونریزی اندک و برشی حداقلی دارد و بازگشت‌پذیر است. پای پرانتزی به تدریج ظرف 6 ـ 12 ماه اصلاح میشود. کودک بلافاصله پس از عمل می‌تواند راه برود و نیازی به بستن بریس یا گچ گرفتن پا وجود ندارد.
اصلاح تدریجی با استفاده از تثبیتکننده خارجی
پای پرانتزی را میتوان به تدریج با استفاده از فریم (چارچوب) قابل تنظیم اصلاح کرد. جراح استخوان را در اتاق عمل می‌برد و فریم خارجی قابل تنظیمی را با سیم و پین به استخوان می‌بندد. به این عمل بریدن استخوان استئوتومی می‌گویند. والدین دستورالعملی را درباره تنظیم روزانه فریم دریافت می‌کنند. کودک راه می‌رود، می‌خوابد، حمام می‌کند و تمام کارهای روزمره را با وجود بسته بودن فریم و بدون احساس درد انجام می‌دهد. استخوان به تدریج در موقعیت صحیح جوش می‌خورد و والدین کودک را هر چند هفته یک‌بار نزد پزشک می‌برند تا مطمئن شوند که همه چیز طبق برنامه پیش می‌رود. پزشک برنامه را با توجه به عکس‌های رادیوگرافی پس از جراحی بازبینی می‌کند تا نتیجه بهتری به دست بیاید. پس از اصلاح شدن بدشکلی لازم است کودک برای باز کردن فریم در بیمارستان بستری شود.
استئوتومی حاد
جراح استخوان را می‌برد و اصلاح کامل را در اتاق عمل انجام می‌دهد. معمولاً پلاک و پیچ به صورت داخلی برای پایدار کردن استخوان‌های بریده‌شده بسته میشود. پا به مدت 6 تا 8 هفته گچ گرفته میشود تا استخوان‌ها به هم جوش بخورند. برای آن‌که استخوان‌ها حرکت نکند، بیمار در این مدت اجازه راه رفتن ندارد.
درمان پای پرانتزی بدون جراحی
پای پرانتزی نوعی انحراف ساختاری از حالت هم‌ترازی عادی استخوان‌هاست. ورزش، نرمش‌های کششی، حرکات تقویتی، طب فیزیکی، فیزیوتراپی و مصرف ویتامین‌ها، عضله‌ها و استخوان‌ها را قوی‌تر می‌کند، اما شکل استخوان را به زحمت تغییر می‌دهد.
بازیابی ساختار استخوانی مناسب عملکرد را بهبود می‌دهد، چرا که هم‌ترازی پاها به روشی مثبت بر کل بدن اثر می‌گذارد. عضله‌ها و تاندون‌ها در امتداد خط سیر صحیحشان کشیده می‌شوند و در نتیجه کارایی به حد بهینه می‌رسد. رباط‌ها که مفصل‌ها را کنار هم نگه می‌دارند، دیگر فشاری غیرضروری را تحمل نمی‌کنند. ورزشکاران حرفه‌ای که به دلیل پرانتزی بودن پا دچار زانودرد بودند، توانستند پس از درمان با عملکردی بهتر به سطح بالاتری از میادین ورزشی برگردند. بهترین نتیجه زمانی به دست می‌آید که زانو هنوز دچار آرتریت نشده است.
اصلاح زانوی پرانتزی ضرورت انجام جراحی را در آینده از بین می‌برد. برای مثال بسیاری از بیمارانی که بدشکلی پای پرانتزی را درمان نکرده‌اند، در آینده مجبور می‌شوند که در سنی پایین‌تر از سن معمول جراحی تعویض زانو، به این عمل دشوار تن بدهند. اگرچه تعویض کل مفصل زانو می‌تواند نتایج رضایت‌بخشی به دست بدهد، اما مسلماً نتیجه‌اش به اندازه حفظ زانوی طبیعی بهینه نخواهد بود. درمان زودهنگام برای اصلاح زانوی پرانتزی روشی مؤثر برای جلوگیری از تعویض مفصل زانو است.
بیماران قرن بیست و یکم بسیار آگاه‌اند و مسئولیت درمانشان را به عهده می‌گیرند. اینترنت سهم شاخصی در آموزش و اطلاع‌رسانی به بیماران و متخصصان درباره عمل‌هایی داشته است که گاهی تا همین 20 یا 30 سال پیش وجود نداشتند. آشنا شدن با تکنیک‌های مختلف جراحی موجب شده‌است تا بیماران انواع روش‌ها را سبک و سنگین کنند و بهترین و مناسب‌ترین روش را با توجه به شرایطشان پیدا کنند. جراحی‌های گوناگونی که برای اصلاح پای پرانتزی وجود دارد، نمونه بارزی از این امر است. روش‌های جراحی پرشماری برای به دست آوردن نتیجه یکسان وجود دارد. هرچند به نظر می‌رسد که این عمل‌های مختلف را به راحتی میتوان با هم جایگزین کرد، غالباً ویژگی‌های مرتبط با آناتومی خاص هر بیمار تعیین می‌کند که کدام عمل برای هر بیمار بهتر از بقیه است. بهعلاوه جراحی همواره لازم نیست و درمان‌های غیرجراحی و غیرتهاجمی می‌تواند برای پای پرانتزی مفید باشد.
ممکن است پزشک استفاده از کفی، زانوبند یا بریس را در کنار تعدیل برنامه ورزشی توصیه کند. اگر پاپرانتزی هستید و ورزش‌های پربرخوردی مانند دو انجام می‌دهید، ممکن است متقاضی خوبی برای استفاده از ارتز باشید. ارتز نوعی کفی طبی است که به صورت سفارشی برای اصلاح روش راه رفتن ساخته میشود.
از بریس‌های اصلاحی عموماً برای کودکانی پاپرانتزی استفاده میشود که به مداخله نیاز دارند. بریس اصلاحی، دستگاه تعدیل‌شده زانو ـ مچ پا ـ کف پا است که بیمار باید روز و شب از آن استفاده کند. بریس معمولاً برای اصلاح پای پرانتزی بزرگسالان به کار برده نمی‌شود. بهترین کار برای بزرگسالان این است که با پزشک یا متخصص فیزیوتراپی مشورت کنند تا متوجه شوند که آیا بریس به اصلاح مشکل کمک می‌کند یا آن را تشدید می‌کند.
خطرات و عوارض استئوتومی
همانند همه‌ی عمل‌های جراحی، استئوتومی نیز خطراتی دارد. رایج‌ترین مشکلات و عوارض آن در زیر آمده است:
- در همه‌ی عمل‌های سنگین و مهمی که با بیهوشی انجام می‌شوند، احتمال کم سکته‌ی مغزی، حمله‌ی قلبی، پنومونی و ایجاد لخته‌ی خون وجود دارد. لخته‌ی خون یا ترومبوز ورید عمقی (DVT) رایج‌ترین عوارض جراحی استئوتومی زانو یا تعویض زانو هستند، اما در درصد کمی از بیماران رخ می‌دهند.
- ممکن است محلی که عمل شده عفونت کند. اگر این عفونت نسبت به آنتی‌بیوتیک مقاوم باشد، ممکن است یک یا چند جراحی دیگر لازم باشد.
- عصب پرونئال یا رگ خونی که در پشت پا هستند نیز ممکن است در طول جراحی آسیب ببینند. همچنین در طول دوران نقاهت نیز اگر آتل، بریس یا پانسمان سفت باشند و مدت زیادی به ناحیه‌ی پشت زانو فشار وارد کنند، ممکن است که عصب پرونئال آسیب ببیند.
- خشکی مفصل زانو
- ممکن است استخوان‌های ناحیه‌ای که تحت عمل استئوتومی بوده رشد نکرده و جوش نخورند؛ توجه داشته باشید که در صورتی که فرد بعد از استئوتومی به خوبی بهبود نیابد، جراحی مجددی لازم است.
استئوتومی علاوه بر خطرات و عوارض رایج، معایبی نیز دارد که عبارتند از:
- تسکسن درد استئوتومی به اندازه‌ی عمل کامل یا جزئی تعویض زانو قابل پیش‌بینی نیست.
- دوران نقاهت استئوتومی معمولاً طولانی‌تر و سخت‌تر است، چون بلافاصله بعد از عمل نمی‌توانید وزن و فشاری را به زانوی عمل شده اعمال کنید. استئوتومی برای بهبود زمان می‌برد و معمولاً این زمان حدود 6 هفته است.
- در برخی موارد اگر سابقه‌ی جراحی استئوتومی داشته باشید، جراحی تعویض کامل زانو برای شما دشوارتر خواهد شد.
چون فیزیوتراپی و ورزش‌ها و فعالیت‌های فیزیکی که فیزیوتراپیست‌ها توصیه می‌کنند موفقیت‌آمیز بوده‌اند، عمل استئوتومی دیگر چندان رایج نیست. با این حال این عمل می‌تواند برای بسیاری از افراد راهی برای درمان باشد.
ورزش با زانوی پرانتزی
ورزش‌های پربرخوردی مانند دو یا ایروبیک، در صورت پرانتزی بودن پاها، به مفصل‌های زانو فشار می‌آورد. در نتیجه خطر ابتلا به آرتروز زانو که با ساییدگی غضروف همراه است، بیشتر میشود. همچنین پای پرانتزی خطر ابتلا به سندرم درد پاتلوفمورال (درد کشکک یا جلوی زانو) را افزایش می‌دهد؛ در این حالت کاسه زانو روی انتهای استخوان ران کشیده میشود. اگر پایتان پرانتزی است، می‌توانید چند توصیه را رعایت کنید تا ورزش کردن برایتان راحت‌تر شود. حتی می‌توانید از ورزش برای بهبود پای پرانتزی کمک بگیرید.
ورزش نقش مهمی در حفظ سلامت عمومی دارد. پرانتزی بودن پاها نباید مانعی برای ورزش کردن باشد. بسیاری از افراد پاپرانتزی میتوانند بدون درد یا مشکل فعال باشند و ورزش کنند. اگر از زانوها به خوبی مراقبت کنید و ورزش‌های مناسب انجام بدهید، حتی ممکن است از بروز مشکلات جلوگیری کنید. برای مثال حرکات کششی و تقویتی مفصل ران و پاها به سالم نگه داشتن زانوها کمک می‌کند.
ورزش برای مدیریت وزن نیز مفید است و از ابتلا به مشکلات مفصلی جلوگیری می‌کند. چاقی یکی دیگر از عامل‌های خطر ابتلا به آرتروز زانو است. اگر چاق هستید و زانوهایتان هم پرانتزی است، باید بدانید که پنج برابر بیشتر از افراد چاق بدون این بدشکلی، مستعد ابتلا به آرتروز زانو هستید.
افراد با زانوی پرانتزی باید بخشی از جلسات ورزشی‌شان را بر روی بهبود تعادل و حس عمقی متمرکز کنند؛ منظور از حس عمقی حس کردن حرکات بدن خود است. به این ترتیب عملکردتان در فعالیت‌های روزمره بهتر میشود و احتمالاً از زمین خوردنتان نیز جلوگیری میشود. تحقیقات نشان داده است که حرکات اصلاحی میتوانند فضای بین زانوهای افراد پاپرانتزی را کمتر کنند. در بخش بعد ورزش‌های مفید برای پای پرانتزی را معرفی می‌کنیم که می‌توانید آنها را به برنامه ورزش‌های اصلاحی اضافه کنید.
ورزش‌های مفید برای اصلاح پای پرانتزی
باید بدانید که علی‌رغم پرانتزی بودن پاها می‌توانید ورزش کنید. بهتر است ورزش‌های کم‌برخورد را انتخاب کنید، چون احتمال این‌که چنین ورزش‌هایی باعث ناراحتی زانو در آینده شود، کمتر است. بسیار مهم است ورزش‌هایی را انجام بدهید که زانوها و پاها را هم‌تراز نگه می‌دارد. فیزیوتراپیست‌ها به این ورزش‌ها آموزش عصبی ـ عضلانی می‌گویند که به بهبود حرکات بدن و افزایش پایداری کمک می‌کند. متخصص فیزیوتراپی حرکاتی را به بیمار آموزش می‌دهد که برای اصلاح پای پرانتزی و بهبود تعادل مفید است. همچنین فیزیوتراپیست‌ها فعالیت‌های کم‌برخورد را برای کمک به محافظت از زانوها توصیه می‌کنند و برنامه ورزشی را تعدیل می‌کنند تا انجام حرکات ورزشی ایمن‌تر شود.
ثابت شده است که کشش عضلات ران و مفصل ران و تقویت عضلات مفصل ران برای اصلاح پای پرانتزی مفید است. همچنین این تمرین‌ها خطر آسیب‌دیدگی را کاهش می‌دهد. ورزش‌های زیر برای بهبود ژنو واروم یا زانوی پرانتزی مفید است:
- کشش عضلات همسترینگ
- کشش کشاله ران
- کشش پریفورمیس (عضله ناحیه باسن)
- تقویت عضله سرینی میانی با استفاده از کش مقاومتی
پژوهش‌ها نشان می‌دهند که پای پرانتزی ممکن است باعث اختلالی جزئی در تعادل شود. بنابراین بهتر است حرکات تعادلی را در برنامه ورزشی روزمره‌تان بگنجانید. حرکات زیر می‌تواند برایتان مفید باشد:
- ایستادن با یک پا: روی یک پا بایستید.
- ایستادن با پاهای پشت هم: بایستید و یک پا را دقیقاً جلوی پای دیگر بگذارید.
- آموزش با توپ بوسو: ورزش با توپ تعادلی بوسو (BOSU)، توپ بوسو سطحی است که نیم‌کره‌ای روی آن قرار دارد.
- تخته BAPS یا تخته تعادلی: ایستادن روی این تخته‌های لرزان به بهبود تعادل کمک می‌کند.
پیش از شروع برنامه ورزشی حتماً با پزشک یا فیزیوتراپیست مشورت کنید تا مطمئن شوید که ورزش‌های انتخابی برایتان خطری ندارد. ورزش‌های کم‌برخورد یا بدون برخورد برای حفظ سلامت زانوها مفیدتراند. چنین ورزش‌هایی میزان نیروی وارد بر مفصل‌های زانو را محدود می‌کنند و از مشکلات ناشی از ساییدگی جلوگیری می‌کنند.
اگر از درد پایین پا رنج می‌برید، بهتر است ورزش‌های بدون برخوردی مانند شنا یا دوچرخه‌سواری انجام بدهید. ورزش‌های تعادلی و انعطاف‌پذیری مانند یوگا، تای‌چی و پیلاتس نیز میتوانند مفید باشد.
پرسش‌های متداول
دوره نقاهت پس از جراحی زانوی پرانتزی چقدر طول میکشد؟
بهبودی معمولاً دو ماه طول میکشد؛ جای زخم بسیار کوچک است و غالباً به مرور زمان ناپدید میشود. اکثر بیماران میتوانند در دوران نقاهت با استفاده از عصای زیربغل فعالیت کنند. جراحی زانوی پرانتزی عمل کوتاهی است که تقریباً یک ساعت طول میکشد و به یک شب بستری شدن در بیمارستان نیاز دارد.
پس از جراحی پای پرانتزی میتوانم راه بروم؟
بیماران میتوانند بلافاصله پس از جراحی راه بروند و تثبیتکننده خارجی را در خانه تنظیم کنند. معاینات تکمیلی پس از جراحی ضروری است و میتوان آن را به صورت مجازی یا حضوری انجام داد. استخوان به تدریج صاف میشود که برای جوش خوردن استخوان بسیار خوب است؛ بهعلاوه مشاهده صافتر شدن پا برای بیمار هیجانانگیز است.
مشکل زانوی پرانتزی بزرگسالان را میتوان اصلاح کرد؟
درمان پای پرانتزی بزرگسالان با هدف اصلاح هم‌ترازی پا، توقف پیشرفت بیماری و کاهش خطر ساییدگی مفصل در آینده انجام میشود. جراح استخوان را می‌برد و اصلاح کامل را در اتاق عمل انجام می‌دهد.
درمانی برای اصلاح پای پرانتزی وجود دارد؟
پای پرانتزی فیزیولوژیک نیازی به درمان ندارد و معمولاً خودبه‌خود به موازات رشد کودک اصلاح میشود. کودک دچار بیماری بلانت به بریس یا جراحی نیاز دارد. بیماری راشیتیسم معمولاً با افزودن ویتامین دی و کلسیم به برنامه غذایی درمان میشود.
جراحی پای پرانتزی موفقیت‌آمیز است؟
نرخ موفقیت عمل در بیمارستان‌ها متفاوت است. بهتر است درباره موفقیت جراحی با متخصص انجام‌دهنده عمل صحبت کنید. بهبود پس از جراحی اصلاحی سه ماه طول میکشد. در مجموع جراحی پای پرانتزی عملی بسیار موفق است.
جراحی پای پرانتزی قد را بلندتر می‌کند؟
برخی بیماران پاپرانتزی زانودردی دارند که معمولاً پس از جراحی برطرف میشود. بهعلاوه دیگر مزیت جراحی پای پرانتزی این است که قد بیماران غالباً نیم اینچ (3/1 سانتی‌متر) بلندتر میشود. بهبودی کامل دو ماه زمان می‌برد، هرچند اگر عکس رادیوگرافی نشان بدهد که استخوان به اندازه کافی یکپارچه شده است، فریم را میتوان زودتر باز کرد.
پای پرانتزی با بالا رفتن سن بدتر میشود؟
اگر فرزندتان هم‌زمان با بدشکلی پای پرانتزی علائم زیر را نیز داشته باشد، ممکن است به عارضه جدی‌تری مبتلا باشد:
- پای پرانتزی که پس از دو سالگی مدام بدتر شود.
- نامتقارن بودن حالت پرانتزی پاها
- لنگ زدن هنگام راه رفتن
بریس بدشکلی پای پرانتزی را اصلاح می‌کند؟
پای پرانتزی می‌تواند یکی از علائم بیماری‌های مختلفی مانند بیماری بلانت یا راشیتیسم باشد و در نهایت موجب ابتلا به آرتریت زانو و مفصل ران شود. بریس، گچ گرفتن، آتل بستن و جراحی برای اصلاح این نوع ناهنجاری‌های استخوانی توصیه میشود.
