ارتوکین (یا ریگنوکین) روشی است که طی آن خون بیمار استخراج و دستکاری شده و مجدداً به عنوان دارویی ضد التهابی جهت کاهش درد مزمن و آرتروز به بدن وارد می‌شود. از این روش برای درمان پارگی مینیسک، به عنوان سلول درمانی برای درمان آرتروز، درمان پارگی ACL و آسیب‌دیدگی غضروف MCL ناشی از آسیب‌های ورزشی استفاده می‌شود. ارتوکین‌تراپی روشی برای درمان آسیب‌دیدگی‌ها و دردهای مزمن فوق الذکر بدون نیاز به دارو یا مواد خارجی است. ارتوکین‌تراپی روشی بیولوژیکی است و طی آن از پروتئین‌ها و عوامل بهبودی بدن استفاده می‌شود.
ارتوکین‌تراپی (درمان با ریگنوکین) چیست؟
ریگنوکین نام تجاری جدید از فناوری قدیمی به نام ارتوکین است. ارتوکین‌تراپی روشی پزشکی است که در آلمان مورد استفاده قرار می‌گیرد. طی این روش عوامل ضد التهابی از خون بیمار خارج می‌شوند و به مناطق دردناک تزریق می‌شوند. عامل اصلی ضد التهابی IRAP نام دارد که مخفف پروتئین آنتاگونیست گیرنده اینترلوکین است. این ترکیب از طریق گرفتن سرم از خون و انکوبه کردن آن با دانه‌های شیشه‌ای روی تیزابی حاصل می‌شود. اینترلوکین-1 پروتئینی قدرتمند است که باعث بروز التهاب می‌گردد. آنتاگونیست عاملی است که از تأثیر ماده دیگری جلوگیری می‌کند. بنابراین IRAP پروتئینی قدرتمند است که از التهاب جلوگیری می‌کند. این پروتئین در دامپزشکی بسیار مورد استفاده قرار گرفته است.
اینترلوکین-1 چیست؟
التهاب می‌تواند درد و تورم قابل توجهی را ایجاد کند. تعدادی پروتئین کوچک مانند اینترلوکین-1 وجود دارند که می‌توانند باعث ایجاد التهاب شوند. اینترلوکین-1 توسط گلبول‌های سفید خون تولید می‌شود و در ایجاد التهاب در بدن نقش بسزایی دارد.
آنتاگونیست چیست؟
آنتاگونیست عاملی است که مانع از تأثیر یا فعالیت ماده دیگری می‌شود. نارکان که تحت عنوان نالوکسان نیز شناخته می‌شود نمونه‌ای بارز از یک آنتاگونیست است زیرا اثرات تمام انواع مواد مخدر را مهار می‌کند. نالوکسان به طور گسترده‌ای در درمان سوءمصرف مواد مخدر استفاده می‌شود.
مزایای ریگنوکین/ارتوکین‌تراپی
ارتوکین‌تراپی:
- روشی کاملاً ایمن است که در آن از سلول‌های طبیعی بدن شخص استفاده می‌شود.
- درمانی غیر جراحی است.
- موجب بازیابی عملکردهای مفصل سالم می‌شود.
- از غضروف سالم محافظت می‌کند.
- روشی بی خطر برای استفاده در تمام مفاصل بدن است.
- درد را کاهش می‌دهد.
- تحرک را افزایش می‌دهد.
- محدودیت حرکت یا فعالیت در طول درمان ایجاد نمی‌کند.
بلافاصله پس از ورود سلول‌ها به بدن بسته به شدت آسیب روند بهبودی شروع می‌شود. سریع‌ترین تأثیر مربوط به کاهش دردی است که پس از درمان اتفاق می افتد. تأثیر کل پروتکل درمانی برای نوروپاتی مرتبط با آسیب، صدمات ورزشی و DDD به طور عمده به توانایی بیمار در پیگیری مراقبت‌های بعد از درمان همراه با تغذیه مفید برای سلامت مفاصل و یک برنامه توانبخشی جهت تقویت مناطق آسیب دیده بستگی دارد.
ارتوکین‌تراپی (رگنوکین) شامل چه مواردی است؟
متخصص ارتوکین‌تراپی با بررسی عملکرد استاندارد خون و تصاویر به دست آمده از آسیب به بررسی این موضوع که آیا شما متقاضی مناسبی برای ارتوکین‌تراپی محسوب می‌شوید یا خیر می‌پردازد. مراحل زیر پس از نهایی شدن تصمیم جهت انجام ارتوکین‌تراپی اعمال خواهند شد:
خونگیری
پزشک حدود 2 اونس خون از بازوی شما خارج می‌کند. این مرحله فقط چند دقیقه طول می‌کشد.
پردازش خون
دمای نمونه خون متقاضی تا 28 ساعت در محیطی استریل کمی افزایش می‌یابد. سپس نمونه داخل سانتریفیوژ قرار داده می‌شود تا:
- فرآورده‌های خونی جدا شوند.
- پروتئین‌های ضد التهابی تغلیظ شوند.
- سرمی بدون سلول به دست آید.
بسته به شرایط فرد متقاضی پروتئین‌های دیگری نیز ممکن است به سرم اضافه شوند.
مواد افزودنی برای سرم شامل پروتئین‌های نوترکیبی مانند IL-1 Ra، داروهای بی‌حسی موضعی یا کورتیزون با دوز پایین هستند. سپس نمونه تیمار شده منجمد می‌شود و آن را برای تزریق وارد سرنگ می‌کنند.
تزریق مجدد خون به مفصل آسیب دیده
روند تزریق مجدد چند دقیقه طول می‌کشد. اخیراً دانشمندان به جای یک تزریق در هر روز به مدت 4 تا 5 روز از یک دوز تزریق (Regenokine One Shot) استفاده می‌کنند.
پزشک ممکن است از اولتراسوند به عنوان روشی کمکی برای تصویربرداری و یافتن محلی دقیق جهت تزریق استفاده کند. باقی مانده سرم را می‌توان برای استفاده مجدد در آینده فریز کرد.
دوره نقاهت
ارتوکین‌تراپی دوره نقاهت ندارد. شما می‌توانید بلافاصله پس از تزریق فعالیت‌های خود را از سر بگیرید. مدت زمان لازم برای کاهش درد و تورم برای هر فرد متفاوت خواهد بود.
نحوه عملکرد ارتوکین
سرم رگنوکین تیمار شده تا 10 هزار برابر غلظت طبیعی حاوی پروتئین ضد التهاب است. این پروتئین معروف به آنتاگونیست گیرنده اینترلوکین-1 (IL-1 Ra)، همتای عامل التهابی خود (اینترلوکین-1) را مهار می‌کند.
اینترلوکین-1 با گیرنده‌ای خاص در سطح سلولی که به آن پاسخ می‌دهد، ترکیب می‌شود. سپس اتفاقات ناخوشایندی رخ می‌دهند. اینترلوکین خوب ماده آنتاگونیست گیرنده اینترلوکین-1 است. آنتاگونیست گیرنده (سلول) را مهار می‌کند. سلول اینترلوکین-1 را نمی‌بیند زیرا مهار شده است و بنابراین اتفاقات ناخوشایند رخ نخواهند داد.
همچنین تصور می‌شود که IL-1 Ra می‌تواند موادی را که منجر به تجزیه غضروف و بافت و وقوع آرتروز می‌شوند، خنثی کند.
چرا ارتوکین‌تراپی برای همه مناسب نیست؟
آرتروز یک بیماری مشخص نیست. این بیماری انواع مختلفی دارد و احتمالاً همین انواع مختلف نیز زیرگروه‌های متنوعی دارند که تنها بعضی از آن‌ها به درمان پاسخ می‌دهند. دانشمندان با استفاده از اجزای مختلف DNA بیمار الگوریتمی برای ارتوکین‌تراپی طراحی کرده‌اند. پیش‌بینی می‌شود افرادی با توالی DNA خاص به درمان پاسخ بهتری می‌دهند.
همچنین بهترین نتیجه در افرادی مشاهده می‌شود که به آرتروز خفیف تا متوسط مبتلا هستند.
ماندگاری تأثیرات ارتوکین‌تراپی
ماندگاری درمان در هر فرد بیمار متفاوت است. شدت آسیب ماندگاری نتایج را تعیین می‌کند. روند بهبودی بلافاصله پس از وارد شدن سلول‌ها به بدن آغاز می‌شود. اثربخشی درمان به توانایی بیمار در پیگیری مراقبت‌های پس از درمان بستگی دارد. مراقبت‌های پس از درمان شامل توانبخشی گسترده برای تقویت مناطق آسیب دیده است.
تفاوت بین ارتوکین‌تراپی و پی آر پی
در پی آر پی درمانی از خون شخص بیمار استفاده می‌شود. خون پس از خونگیری پردازش می‌شود تا غلظت پلاکت‌ها افزایش یابد و سپس مجدداً به ناحیه آسیب دیده تزریق می‌شود.
تغلیظ پلاکت‌ها از طریق سانتریفیوژ انجام می‌شود اما خون فیلتر نمی‌شود. تصور می‌شود که غلظت بالاتر پلاکت‌ها با آزادسازی فاکتورهای رشد لازم به بهبودی سریع ناحیه مورد نظر کمک می‌کند.
پی آر پی هنوز توسط سازمان غذا و داروی آمریکا تأیید نشده است. این روش اغلب برای درمان بیماری‌های اسکلتی-عضلانی استفاده می‌شود.
مطالعات نشان می‌دهند پی آر پی می‌تواند اثرات مثبتی داشته باشد. بنیاد آرتروز یادآوری می‌کند که ماندگاری پی آر پی می‌تواند بین 3 تا 6 ماه باشد. همچنین این بنیاد بر این باور است که پی آر پی ماندگاری و عملکرد بهتری در مقایسه با تزریق اسید هیالورونیک یا کورتیکواستروئید دارد. «پی آر پی» روشی مناسب است و می‌توانید آن را امتحان کنید اما با ارتوکین‌تراپی بیمار شانس بیشتری برای بهبود خواهد داشت.
سیستم پردازش استاندارد ارتوکین‌تراپی
همانند ارتوکین‌تراپی، پی آر پی یک روش درمانی بیولوژیکی است. اما جانا ولینگ بر این باور است که ارتوکین‌تراپی دارای یک سیستم پردازش استاندارد است و هیچ تفاوتی در فرمولاسیون ندارد.
در مقابل پی آر پی به صورت جداگانه و با روش‌های مختلف تهیه می‌شود. این ویژگی مقایسه روش‌های درمانی در مطالعات علمی را دشوار می‌کند زیرا فرمولاسیون پی آر پی متفاوت است.
حذف سلول‌های خونی و سایر مواد احتمالی عامل التهاب از طریق ارتوکین‌تراپی
پی آر پی برخلاف رگنوکین فاقد سلول نیست. این ماده شامل گلبول‌های سفید و سایر بخش‌های خون است که هنگام تزریق ممکن است باعث ایجاد التهاب و درد شود. در مقابل رگنوکین خالص‌سازی می‌شود.
بازسازی غضروف
بازسازی غضروف برای افرادی که با آرتروز سر و کار دارند بسیار ارزشمند است. آیا ارتوکین‌تراپی می‌تواند موجب بازسازی غضروف شود؟ در واقع مستندات علمی مشخصی برای بازسازی عضلات و تاندون تحت عمل ACS وجود دارند. به علاوه در آزمایشاتی که روی حیوانات انجام شده‌اند و همچنین در کاربردهای بالینی انسان علائمی حاکی از محافظت از غضروف و همچنین بازسازی آن مشاهده شده‌اند.
آیا ارتوکین‌تراپی بی‌خطر است؟
به عقیده بسیاری از کارشناسان و به طور قطع ارتوکین‌تراپی روشی ایمن و بی‌خطر است. تاکنون هیچ موردی مبنی بر اثرات زیانبار ارتوکین‌تراپی گزارش نشده است.
تأیید سازمان غذا و داروی آمریکا برای انجام ارتوکین‌تراپی در ایالات متحده لازم است زیرا عمل تزریق مجددِ نمونه خون تیمار شده نوعی استفاده دارویی محسوب می‌شود. اخذ تأیید سازمان غذا و داروی آمریکا جهت ارتوکین‌تراپی به طیف گسترده‌ای از تحقیقات و میلیون‌ها دلار بودجه نیاز دارد.
هزینه ارتوکین‌تراپی
هزینه ارتوکین‌تراپی برای هر تزریق متفاوت است. یک سری کامل به طور متوسط به چهار تا پنج تزریق نیاز دارد. هزینه نیز بسته به ناحیه تحت درمان و پیچیدگی آن متفاوت است. به عنوان مثال پزشکان طی یک جلسه تزریقات متعددی را در بسیاری از مفاصل و اعصاب اطراف ستون فقرات انجام می‌دهند.
