شکستگی آرنج دست می‌تواند در نتیجه یک تروما (ضربه)، مانند زمین خوردن در حال انجام یک فعالیت ورزشی یا حتی در حین راه رفتن در پیاده‌رو، رخ دهد. آن دسته از شکستگی‌های آرنج که ناشی از زمین خوردن هستند اغلب زمانی رخ می‌دهند که فرد هنگام افتادن دست خود را به حالت کشیده به طرف زمین نگه می‌دارد تا مانع برخورد خود با زمین شود. هنگام برخورد به زمین، نیرو از مچ دست و ساعد می‌گذرد و به آرنج می‌رسد. شکستگی آرنج دست همچنین می‌تواند زمانی رخ دهد که فرد مستقیماً با آرنج به زمین بخورد.
در اینجا سه نوع شکستگی استخوان وجود دارد:
• نوع 1: شکستگی «بدون جابجایی» که در آن استخوان شکسته شده اما هنوز در وضعیت طبیعی خود قرار دارد.
• نوع 2: در این نوع شکستگی یک طرف استخوان شکسته شده تغییر جهت داده و از وضعیت طبیعی خود خارج می‌شود.
• نوع 3: این جدی‌ترین نوع شکستگی است زیرا در آن استخوان از چند جا می‌شکند.
معمولاً، نوع 1 و 2 شکستگی بدون جراحی قابل درمان هستند، اما شکستگی‌های نوع 3 عموماً به عمل جراحی نیاز دارند.
آناتومی آرنج
آرنج یک مفصل لولایی متشکل از سر سه استخوان هومروس (بازو)، رادیوس زند زبرین)و اولنا (زند زیرین) است. لیگامنت‌ها (رباط‌ها) سر این استخوان‌ها را در کنار هم نگه داشته و باعث پایداری مفصل آرنج می‌شوند. عضلات و تاندون‌های آرنج نیز که از استخوان‌های اطراف آرنج شروع شده و به همان استخوان‌ها وارد می‌شوند، نیروی لازم برای حرکت دادن استخوان‌ها و انجام فعالیت‌ها را فراهم می‌کنند.
شکستگی آرنج چگونه رخ می‌دهد؟
شکستگی‌های آرنج در نتیجه زمین خوردن روی دست کشیده شده، ضربه مستقیم به آرنج یا آسیب ناشی از پیچیدن رخ می‌دهند. در کنار شکستگی ممکن است کشیدگی‌ها، پارگی‌ها یا دررفتگی‌هایی هم رخ دهد.
علائم و نشانه‌ها
در صورت وجود درد، تورم، کبودی و سفتی در آرنج و اطراف آن احتمال شکستگی آرنج وجود دارد. ممکن است در زمان وارد شدن آسیب یک صدای تق یا یک حالت جداشدگی ناگهانی شنیده یا احساس شود. همچنین ممکن استخوان‌ها پوست را پاره کرده و نمایان شوند. تغییر شکل آشکار به وجود آمده در آرنج هم نشان دهنده جابجایی استخوان‌ها یا دررفتگی مفصل آرنج است. البته، همیشه باید احتمال آسیب‌دیدگی اعصاب ویا عروق نیز بررسی شود.
تشخیص
برای تأیید وجود شکستگی و علائم شکستگی آرنج و جابجایی استخوان‌ها از عکس‌های رادیولوژی استفاده می‌شود. گاهی اوقات نیز، برای به دست آوردن جزئیات بیشتر، خصوصاً در مورد سطح مفصل، به انجام سیتی‌اسکن نیاز است.
راه ها و روش های درمان
یکی از نگرانی‌های اصلی پس از شکستگی آرنج، سفتی مفصل است. بنابراین، در اینجا درمان شکستگی آرنج دست با هدف به حداکثر رساندن توانایی حرکت دادن آرنج در اولین زمان ممکن پس از بهبودی انجام می‌شود. معمولاً هنگامی که احتمال کمی برای جابجا شدن استخوان‌ها وجود دارد، یا هنگامی که وضعیت فعلی استخوان‌ها قابل قبول است از درمان‌های محافظه‌کارانه مانند بند دور گردن و گچ استفاده می‌شود. سن هم یکی دیگر از عوامل مهمی است که در هنگام درمان شکستگی‌های آرنج مد نظر قرار می‌گیرد. همچنین، اغلب برای کودکان از گچ استفاده می‌شود، زیرا احتمال سفت شدن مفصل در آن‌ها بسیار کم است؛ در حالی که احتمال سفت شدن آرنج در بزرگ‌سالان خیلی بیشتر است. معمولاً شکستگی‌هایی که در آن‌ها استخوانی جابجا شده یا استخوان‌ها ناپایدار هستند بیش از سایر موارد به جراحی نیاز دارند؛ با استفاده از عمل جراحی قطعات شکسته در وضعیت صحیح خود قرار گرفته و پایدار می‌شوند و گاهی اوقات هم بعضی قطعات استخوان برداشته می‌شوند تا بیمار زودتر بتواند آرنج خود را حرکت دهد. هرگاه شکستگی باز شود (یعنی پوست محل شکستگی توسط استخوان‌ها پاره شود)، باید با انجام فوری جراحی محل شکستگی و استخوان‌ها تمیز شوند تا خطر عفونت عمقی به حداقل برسد.
بهبود شکستگی آرنج
استفاده نرمال از آرنج آسیب دیده
اینکه پس از بهبودی به طور عادی از آرنجتان برای فعالیت‌های روزانه استفاده کنید باعث ایجاد آسیب‌دیدگی بیشتر نمی‌شود. این وضعیت می‌تواند باعث دردناک شدن آرنجتان در مراحل اولیه شود، اما با کاهش بیشتر درد و تورم به تدریج خواهید توانست میزان فعالیت‌های خود را افزایش دهید. دست کم تا 6 هفته بعد از آسیب‌دیدگی و تا زمانی که دردتان رفع نشده است از انجام ورزش‌های پربرخورد خودداری کنید.
تورم و درد
معمولاً بعد از آسیب‌دیدگی، آرنج ورم می‌کند. در چنین وضعیتی، تا جایی که امکان دارد آرنجتان را بالا نگه دارید. این کار تورم را به حداقل می‌رساند (یا دست کم کاهش می‌دهد). برای انجام این کار می‌توانید آرنجتان را روی چند بالش و در جایی بالاتر از سطح قلبتان قرار دهید.
برای تسکین درد و تورم می‌توانید روزی 3 تا 4 بار، و هر بار به مدت تقریباً 15 دقیقه، کمی یخ روی آرنجتان قرار دهید. برای حفظ از پوست یخ را در یک حوله مرطوب بپیچانید.
استفاده از یک بانداژ الاستیک یا یک بانداژ لوله‌ای به کنترل تورم کمک کرده و باعث می‌شود که احساس کنید آرنجتان ثبات بیشتری دارد. این نوع بانداژها را می‌توانید از اکثر داروخانه‌ها تهیه کنید (البته ممکن است در بیمارستان یکی از آن‌ها را به شما بدهند).
مسکن‌های عمومی هم به شما کمک خواهند کرد. اگر در مورد تسکین درد به اطلاعات بیشتری نیاز دارید می‌توانید با یک پزشک عمومی یا یک دکتر داروساز صحبت کنید.
ورزش
باید در اولین فرصت ورزش دادن به آرنجتان را شروع کنید تا بتوانید دوباره دامنه حرکتی طبیعی آن را به دست آورید. با انجام تمرینات ورزشی، احساس سفتی و درد به تدریج کاهش می‌یابد. ممکن است شانه، مچ دست و مفاصل انگشتان نیز سفت شده باشند، که در این صورت، اگر این مفاصل آسیب ندیده‌اند آن‌ها را هم حرکت دهید. ممکن است به عنوان یک اقدام موقتی به شما یک بند دور گردن داده شده باشند. سعی کنید در اولین فرصت استفاده از آن را کم کنید تا بتوانید باز هم به طور طبیعی از آرنجتان استفاده کنید.
برای گرفتن بهترین نتیجه از تمرینات باید آن‌ها را به طور مرتب انجام دهید. توصیه می‌کنیم تمرینات را روزی 3 تا 4 بار انجام دهید. بهتر است تمرینات را با طول مدت کم و تعداد دفعات زیاد انجام دهید، نه در یک نوبت طولانی مدت.
پیشنهاد می‌کنیم که وضعیت‌های زیر را به مدت 5 ثانیه حفظ کنید و هر کدام را 10 بار تکرار نمایید.
– خم و راست کردن آرنج
در حالت ایستاده:
الف) آرنجتان را به طور کامل خم و راست کنید.
ب) با کمک دست دیگرتان و با فشاری ملایم، آرنج آسیب دیده را خم و راست کنید.
– چرخاندن کف دست به سمت بالا و پایین
در حالت نشسته:
در حالی که کف دستتان رو به پایین است، ساعدتان را روی یک میز قرار دهید. حالا کف دستتان را رو به بالا و سپس رو به پایین بچرخانید، و در همین حال آرنجتان را ثابت نگهدارید.
